زردپره سر سرخ نر با طول تقریبی 17 سانتی متر همان طور که در تصویر مشاهده می شود، سر و سینه قرمز قهوه ای و زیرتنه و دمگاه زرد دارد. رنگ سر پرنده ماده گاهی شبیه پرنده نر است، اما پرنده های ماده و جوان اغلب سر قرمز مایل به قهوه ای ـ خاکستری دارند. رنگ زرد، زردپره سر سرخ ناشی از رنگدانه هایی به نام کاروتنوئیدها است که ریشه گیاهی دارند. در طول تابستان پرندگان بالغ بیشتر از دانه های گیاهی و جوان ترها تنها از بی مهرگان تغذیه می کنند.رنگدانه هایی به نام پورفیرین ها و ساختار پرها در رنگ آمیزی قرمز مایل به قهوه ای سر و سینه این پرنده نقش دارند. قلمرو این پرنده نسبت به جثه اش بسیار زیاد است. زردپره سر سرخ با وجود این که بومی هندوستان است، اما در آنجا زاد و ولد نمی کند. بر عکس در قزاقستان، ترکمنستان و ازبکستان پراکنش قابل توجهی دارد و در ایران هم تابستان ها در نواحی شمال شرقی فراوان دیده می شود. دانشمندان دانشگاه دهلی تلاش کرده اند تا نحوه عملکرد هیپوتالاموس مغز این پرنده را که شب ها مهاجرت می کند، مورد بررسی قرار دهند. تحقیقات آنها نشان داده یک پروتئین 36 آمینواسیدی مسئولیت تنظیم فعالیت های فیزیولوژیکی نظیر زمان تغذیه روزانه و زمان تولیدمثل را برعهده دارد. این پرنده معمولا مناطق گرم و خشک با پوشش گیاهی کمتر، استپ ها، اراضی کشاورزی و فضاهای باز را ترجیح می دهد. تاج پوشش بوته ها و سیم های تلفن از جاهایی هستند که زردپره های سرخ آوازخوان اغلب برای آوازخوانی انتخاب می کنند. زردپره های سر سرخ حتی در ارتفاعات 2000 متری هم دیده شده اند. طول روز یک فاکتور کلیدی برای مهاجرت زردپره ها است، اما مکانیسم مهاجرت این نوع پرندگان هنوز بدرستی شناخته نشده است. برخی تحقیقات حاکی از آن است که فاکتورهایی مثل تغییرات درجه حرارت و حتی نحوه عملکرد هورمون های تیروئید در زمان بندی مهاجرت این گونه بی تاثیر نیست. جمعیت این گونه در جهان هنوز به صورت دقیق تعیین نشده؛ اما از آنجایی که ظاهرا جمعیت آن ظرف مدت ده سال، بیشتر از 30 درصد کاهش نداشته؛ لذا زردپره سر سرخ هم اکنون در فهرست سرخ اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی در رده «حداقل نگرانی» جای گرفته است. سال 1985 میلادی جمعیت این گونه در اروپا بین 750 تا 3000 تخمین زده شد و این در حالی است که اروپا کمتر از 5 درصد قلمرو این گونه را تشکیل می دهد.