این پرنده در مناطق باز بوته دار یا درختکاری شده اراضی پرچین دار،کشتزارها و حاشیه ی تالاب ها به سر برده و به طور گروهی در بیشه ها و پرچین ها نیز دیده می شود و گاهی در علفزارها آشیانه ساخته و تولید مثل می کند. در ایران عمدتا در شمال غربی دیده شده و تولید مثل نیز می کند.

این پرنده در مناطق جنگلی، باغ ها و کشتزراها به سر برده وعمدتا لابلای درختان دیده می شود. در ایران زمستان ها در شمال فراوان است وگاهی تا ناحیه ی مرکزی، فارس و بلوچستان نیز دیده شده است.

این پرنده در مناطق درختزارها و بوته ای، غالبا نزدیک مناطق مسکونی به سر می برد.

سهره گلی (سهره ی سرخ)

نام علمی : Carpodacus Erythrinus

نام انگلیسی: Common Rosefinch

نام فارسی: سهره گلی (سهره ی سرخ)

مشخصات ظاهری:

این پرنده، 14 سانتیمتر طول دارد و هم اندازه ی سهره ی سینه سرخ است. منقار نسبتا محکم بدن پرجثه تر و سر گرد است. پرنده ی نر بالغ، به واسطه ی سر، سینه و دمگاه قرمز، که در تضاد با روتنه ی قهوه ای قرار دارد شناخته می شود. پرنده ی ماده و پرنده نر جوان در اولین تابستان کمرنگ تر و به رنگ زیتونی مایل به قهوه ای دیده می شود. روتنه اندکی رگه رگه، زیر تنه با رگه رگه های بسیار بیشتر، به رنگ تیره یا دو نوار بالی سفید یا نخودی دیده می شود. سر یکدست تیره و چشم ها نیز تیره رنگ است و اغلب درحال آواز خواندن در یک نقطه ی مشخص است. دمش در انتها قلبی شکل و پروازش موجی شکل است.

صدا:

صدای این پرنده واضح و بلند شبیه «وی-دی وی» یا «دیو» شنیده می شود.

زیستگاه:

این پرنده در مناطق جنگلی کوهستانی و دره های عمیق بخصوص نزدیک آب به سر برده و هنگام مهاجرت و به صورت عبوری در هر جا که درخت دارد.دیده می شود و درون بوته ها و گیاهان باتلاقی و در بعضی از نقاط جنگل های بلوط آشیانه می سازد در ایران تابستان ها فراوان است و به صورت مهاجر عبوری درهمه جا دیده می شود.

سهره ی مغولی

نام علمی : Rhodopechys Mongolica

نام انگلیسی: Mongolian Trumpeter Finch

نام فارسی: سهره ی مغولی

مشخصات ظاهری:

این پرنده 14 سانتیمتر طول دارد و کوهستان نشین است. شبیه سهره ی صورتی بوده و سهره ی بالغ تولید مثل کننده به واسطه ی سفیدی بزرگ روی بال ها و پاهای نر دارای لکه ی کوچک گلی رنگی روی دمگاه سفید است (سطح گلی رنگ روی دمگاه سهره ی صورتی بزرگتر است) و رنگ گلی صورتی روی گلو متغیر بوده و درسینه و پهلوها نیز اثر همین رنگ دیده می شود. درقاعده ی پرهای بزرگش رنگ قرمز گلی نیز دیده می شود.( که در سهره ی معمولی، گلی خاکستری بدون سفیدی است). در پرهای دم سفیدی و در نوار ابرویی رنگ گلی دیده می شود. پرنده ی ماده تولید مثل کننده رنگ پریده تر و پهلوها مانند پرنده ی نر صورتی است. درپر و بال تازه در پاییز هر دو جنس شبیه هم و مانند پرنده‌ی ماده ی تولید مثل کننده اند. پرنده ی جوان شبیه پرنده ی ماده است اما در پر و بالش رنگ شنی قهوه ای دیده می شود. و زیر تنه فاقد رنگ صورتی است. در پرنده ی نابالغ، عمدتا رگه‌های سفید و سیاهی در دم دیده می شود.

صدا:

صدای این پرنده ظریف و آرام شبیه «دی و- وود» یا « دیو دیوو»و یا «دی دی ود» شنیده می شود و کیفیتی شبیه گنجشگ کوهی یا سهره ی سینه سرخ مانند»تی یوک-تییوک- تیویک» دارد . گاهی نیز صدای سوت مانندی شبیه « توووی ت- توووی ت- تو-تو-چوررره- وی – وی –چورررره» شنیده می شود.

زیستگاه:

این پرنده در مناطق کوهستانی در ارتفاع 2700 متر به بالا بیابان های خشک و بکر و سنگی نیمه بیابانی و شیب های سنگی کوهستان به سر برده و لابلای صخره ها و زیر بوته ها آشیانه می سازد. در ایران بومی و نسبتا فراوان است.

سهره ی معمولی

نام علمی : Carduelis Carduelis

نام انگلیسی: Goldfinch

نام فارسی: سهره ی معمولی

مشخصات ظاهری:

این پرنده، 14 سانتیمتر طول دارد و با رنگ آمیزی زیبا دیده می شود و به واسطه ی رنگ قرمز روشن وسیاه و سفید سر رگه های زرد در بال های سیاه رنگ ودمگاه سفید، که درپرواز به خوبی دیده می شود. شناخته می شود. زیر گونه ای از این پرنده که در شرق ایران یافت می شود. (سهره ی طلایی سر خاکستری)، فاقد سیاه و سفیدی در سراست و تنه صورتش قرمز است و بقیه ی روتنه و گلوی یکدست و به رنگ نخودی خاکستری است. همچنین منقارش کمرنگ کشیده تر و سنگین تر از سایر سهره های طلایی است.پرنده ی جوان ( همه نژادها ) دارای پر و بال خاکستری کمرنگ و سر بدون علامت است و تنها به واسطه ی نوار بالی، دمگاه سفید و صدایش شناخته می شود. این پرنده در خارج از فصل تولید مثل در گروه های کوچک دیده می شود.

صدا:

صدای این پرنده اغلب از گلو و درهنگام پرواز با تکرار کلماتی شبیه«تیک –لی –لیت» شنیده می شود. و گاهی نیز صداهایی که آمیخته ی از صداهای سایر سهره هاست از آن شنیده می شود.

زیستگاه:

این پرنده د رباغ ها، پارک ها، کشتزارها، بوته زارها و دره های پوشیده از درخت تا ارتفاع 2200 متری به سر برده و زمستان ها در کشتزارها و مزارع باز، علفزارها و اراضی مخروبه دیده می شود و در درختان آشیانه می سازد. در ایران، زمستان ها فراوان است و به تعداد فراوان نیز تولید مثل می کند.

سهره ی پیشانی سرخ

نام علمی : Serinus Pusillus

نام انگلیسی: Red Fronted Serin

نام فارسی: سهره ی پیشانی سرخ

مشخصات ظاهری:

این پرنده، 12 سانتیمتر طول دارد . کوچک است و با رگه رگه های سیاه ، سر و سینه ی دودی مایل به قهوه ای و درپیشانی لکه ی نارنجی درخشانی دیده می شود. در پرواز بدن تیره اما زیر تنه و زیر بال ها کمرنگ به نظر می آید. پرنده ی جوان دارای صورت تمیز نارنجی و روتنه ی و زیر تنه ی رگه رگه ی سیاه و سفید است. درخارج از زمان تولید مثل، به صورت گروه های کوچک در روی زمین یا لابلای علف هزره های دانه دار دیده می شود. و پرجنب و جوش است.

صدا:

صدای این پرنده شبیه سهره ی معمولی اما بسیار قوی تر و مانند سهره ی طلایی است و با«درررت» پایان می پذیرد.

زیستگاه:

این پرنده درنواحی کوهستانی ( 2000 تا 4000 متری) با علفزارهای باز و درختان کاج، بید و سرو کوهی دره های سنگی و زمستان ها در زمین های زراعتی و درختزارها به سر برده و لابلای درختان آشیانه می سازد. در ایران در نواحی شمالی، شمال غربی و جنگل های زاگرس دیده می شود.

سهره کوهی

نام علمی : Carduelis Flavirostris

نام انگلیسی: Twite

نام فارسی: سهره کوهی

مشخصات ظاهری:

این پرنده 13 سانتیمتر طول دارد و شبیه سهره سینه سرخ است اما نوار ابرویی زرد قهوه ای یکدستی دارد. گونه ها و گوشپرها قهوه ای نخودی و گلو نخودی اخرایی بدون خط خط است. درپرنده ی بالغ دمگاه صورتی است. نژادی که در خاورمیانه دیده می شود ازنژاد اروپایی به واسطه ی لکه های تیره ی دو طرف سینه، شکم سفیدتر و روتنه ی قهوه ای تر متمایز می شود. همچنین دمگاه صورتی رنگش فاقد رگه رگه ( تنها د رنر) است. زیر گونه ی خاکستری و در زمستان زرد است. پروازش موجی شکل و نامنظم است.

صدا:

صدای این پرنده تو دماغی و شبیه «تووی –ایت » و نیز صوت کوتاه «جک –جک» یا تنوعاتی که در آنها به وجود می آورد شنیده می شود.

زیستگاه:

این پرنده در شیب های کوهستان ها و زمستان ها در دشت و دامنه ی کوه ها به سر برده و روی زمین و در زیر پوشش گیاهی یا روی صخره ها آشیانه می سازد. در ایران، بومی و در شمال نسبتا فراوان است و زمستان ها در قسمت های شرقی دیده می شود.